We gaan met vakantie naar het zuiden van Frankrijk, meer bepaald naar Grau d’Agde. Mijn trouwe reisgezel, de Fuji X-H1 gaat uiteraard ook mee. Ik heb een doel voor ogen. Ik wil aan straatfotografie doen tijdens ons verlof. Dat verloopt in het begin wat stroef. Geleidelijk aan krijg ik grip op mezelf.

Deze man is één van de hoofdrolspelers. Mijn local hero!

Waar ligt Grau d’Agde?

Het stadje ligt in het zuiden van Frankrijk, vlak naast de rivier Hérault. Le Grau d’Agde is al sinds de oudheid een veilige ankerplaats voor koopvaardijschepen, waaronder die van de Phocaeërs die zich hier vestigden en stroomopwaarts rond 600 voor Christus de welvarende stad Agde stichtten.

Na een schilderachtige vissershaven te zijn geworden, werd Grau d'Agde pas aan het eind van de 19e eeuw omgetoverd tot een badplaats.

Dat is het tot op vandaag nog altijd. Een toeristische badplaats waar strand, zee en fun moeiteloos in elkaar overlopen.

Van waar komt de naam Grau d’Agde eigenlijk?

Grau d'Agde is al sinds de middeleeuwen bekend bij het christendom vanwege de kapel Notre-Dame de l'Agenouillade. Er zou immers, hoe kan het ook anders in het christendom, een wonder hebben plaatsgevonden. Tijdens een verschrikkelijke storm, kroop de zee bijna een kilometer landinwaarts. Alles leek verloren. Totdat de Maagd Maria zich al biddend op een rots zette en het wassende water voor haar voeten stopte. Kort daarna kalmeerde de storm en trok het water zich terug.

Tot daar de korte introductie van dit plaatsje. Voor mij was het onze verblijfplaats tijdens onze vakantie, waar ik mijn hobby straatfotografie wou uitoefenen.

Mijn doel : straatfotografie op vakantie

Ik weet dat je in een toeristische badplaats zoals Grau d’Agde altijd wel mensen gaat tegenkomen. En daar houdt een straatfotograaf nu eenmaal van. Drukte en tegelijk ook rust. Altijd op zoek naar iets onverwacht of een gezicht. En zo begin ik vol frisse moed aan mijn doel, straatfotografie.

Maar als snel voel ik dat het anders is. Ik heb veel last van de harde lichten met de zon en begin aan alles te twijfelen. Ik beland in een soort van “writer’s block” maar dan voor straatfotografen. Niet echt weten wat je wilt fotograferen. Doelloos rondlopen en op goed geluk maar wat foto’s nemen.

Tegelijk probeer je ook rekening te houden met je gezin. Want ik kan niet heel de dag gaan fotograferen.

Daarom besluit ik het fototoestel mee te nemen op mijn dagelijkse wandeling naar de bakker in het dorpje. Zo ongeveer anderhalve kilometer verder. Deze wandeling is niet alleen goed voor de “stapjes”, maar is een aangename wandeling langs de rivier Hérault.

Tijdens deze wandeling kom ik dus dagelijks langs een camping, de vismijn van Grau d’Agde, een herstelplaats voor schepen en de vele restaurantjes aan het water. Aan het einde van deze strook kom je aan het strand en de pier die leidt naar de vuurtoren.

Langs deze 2-sterren camping wandel ik iedere dag.

Hiermee ken je mijn actieterrein of speelveld.

Wat ligt er aan de basis van mijn “photo block”?

Één van de vragen die in mijn hoofd spoken en die ertoe leiden dat ik een “photo block” heb, is de volgende. Er bestaan zoveel soorten straatfotografie, maar welke stijl heb ik nu? Ik weet het niet. Het is zo gevarieerd, gaande van kleur naar zwart-wit. Van zachte kleuren of tinten grijs, naar donkere en meer sombere straatfotografie.

Help! Waar sta ik eigenlijk voor? Dat is voor mij een existentiële vraag die ik zelf niet kan beantwoorden.

Een klein lichtpuntje is dat ik recent van Bjorn D. te horen had gekregen dat hij fan is van mijn straatfotografie. Dus moet ik echt wel iets kunnen overbrengen. Alleen ik kan er niet de vinger op leggen.

Dus als jij dit artikel leest en je herkent iets in mijn stijl, laat het me dan zeker weten in de comments.

Van geharrewar in mijn hoofd naar herkenning

Het is dus verschillende dagen een mengelmoes van gedachten in mijn hoofd. Iedereen zal het we herkennen. Het duiveltje zegt “dit” en het engeltje zegt “dat”. Twee vervelende poppetjes op iedere schouder.

Hierbij komt nog dat ik toevallig op de website van een andere Antwerpse straatfotograaf, Marc Pennartz, ben gekomen en enkele van zijn artikels en tips and tricks ben beginnen lezen.

Ppfff, te veel informatie leidt tot twijfel en onzekerheid.

Ik besluit niet meer naar die poppetjes te luisteren en ik zie wel wat ik doe met die tips and tricks van Marc Pennartz.

Vanaf nu. Niets moet. Alles mag. Stilaan maar zeker geraak ik in mijn coconnetje tijdens mijn wandelingen.

Ik geef je nu al enkele thema’s die ik gaandeweg in mijn foto’s ben gaan herkennen:

Wachten
Honden
Straatfotografie zonder mensen (abstract, voorgevels,….)
Strandleven
Kleur rood in het straatbeeld
Reflectie
Vissers
Schepen
Lijnen
Locals
Humor

Ik ben bevrijd. Eindelijk.

Straatfotografie in Frankrijk (Grau d’Agde) en privacy

Wat me opvalt tijdens de twee weken dat ik op straat loopt te fotograferen, is dat velen zich toch vragen stellen.

Waarom vind je dat interessant?
Heb je me gefotografeerd? Waarom? Je bent toch niet van een immobiliënkantoor?

Ik merk dat er, ondanks het toeristisch karakter van Grau d’Agde, er veel achterdocht bestaat als je foto’s neemt. Vreemd toch.

De gemeente arbeider was klapje aan het maken en ontdekte me. Samen met de uitbater kwamen ze me om uitleg vragen.

Telkens zeg ik dat ik een hobbyfotograaf ben en graag aan straatfotografie doe. Met deze uitleg vindt iedereen het prima en kan er een lach af.

Straatfotografie – wachten

Als je rond loopt op straat, zie je dat veel mensen wachten. Op hun vrouw die een sanitaire stop maakt of naar een kleedje zoekt. Op hun man die in een winkel was blijven staan. Of lekker gezellig een kopje koffie drinken en kijken. Kijken naar de voorbijgangers.

Schat, maak je wel vooruit. Ik sta hier op straat te wachten.

Deze kroegbaas lijkt zo weggelopen te zijn uit een maffiafilm.

Straatfotografie – vissers

Grau d’Agde ligt aan de rivier Hérault. Langs de oevers wemelt het uiteraard van de (sport)vissers. Zij moeten ook wachten, maar het was wel grappig om ze te zien. Telkens vraag ik me af of ze ooit wel eens een vis vangen en wat ze er mee doen. Opeten of terug smijten?

Wat kan het toch lang duren eer je beet hebt.

Straatfotografie – honden

Elliott Erwitt is gekend om zijn foto’s van honden op straat. Een interessant thema om ook eens te proberen. In tegenstelling tot Elliott Erwitt fotografeer ik méér dan enkel de honden op zich. Als je het een beetje in het oog houd, dan zie je dat honden telkens voor interactie zorgt tussen mensen.

Deze kleine hond vindt het echt niet leuk. Kijk maar naar zijn ogen.

De jongedame kijkt achterdochtig naar me…

Deze man ziet de drukte van markt en maakt meteen rechtsomkeer. Ook de hond ziet het niet zitten.

Straatfotografie – reflecties

Reflecties is nog zo een veel gebruikt thema binnen straatfotografie. Persoonlijk hou ik ervan. Je kan zo meer verhaal brengen in je foto. Het laat wat meer aan je verbeelding over.

Deze man wacht bij de bakker op zijn vrouw.

Vol overgave vertelt deze kapster wat ze aan het doen is.

Reflectie op reclamepaneel voor de evenementen in de zomer.

Straatfotografie – strandleven

Over het leven op het strand kan je beginnen discussiëren of dit tot de “straat” behoort. Ik start de discussie niet eens. Mijn foto’s zijn van op straat genomen en voor mij was het strand een beetje het verlengde van de straat.

Zoon stapt resoluut verder terwijl papa geniet van het uitzicht

Dit zien ze in Knokke niet graag gebeuren.

Straatfotografie – humor

Humor (in foto’s) is iets zeer persoonlijk. Wat voor de ene grappig is, is voor de andere saai. Humor is trouwens ook relatief. Het is niet dat je zal schuddebuiken bij het bekijken van foto’s, maar de situatie kan grappig zijn.

Voor mij was het zwaardere meisje een grappige situatie. Weinig mensen zouden zo zelfzeker durven rondlopen in zo weinig kledij als haar. Dat maakt het grappig. “Kijk eens allemaal wat ik doe. Ik ben die ik ben en heb lak aan jullie mening.

Of de twee moslima’s. De ene in strakke kledij die haar vriendin in bikini insmeert met zonnecrème.

Of de oude man die naar het strand ziet op zoek naar wat schoons, terwijl achter hem een bevallige dame passeert en hij dus het mooie weer mist.

Als het niet goed zit, moet je ingrijpen.

Wat is de grootmoeder van Barbie toch blij dat er een film is uitgekomen.

Grootvader kijkt naar een bevallige dame terwijl grootmoeder de straatfotograaf probeert te verleiden.

Straatfotografie – het leven op de pier naar de vuurtoren

In Grau d’Agde staan er op beide oevers van de Hérault een vuurtoren. Als eindpunt op de pier. Als je hier even rond loopt, dan zie je enkele leuken taferelen.

Rood op de pier. Het had een thema kunnen zijn, maar het toeval leidt me tot een snelle actie.

Straatfotografie – lijnen

Wat me ook is opgevallen tijdens het bewerken van mijn foto’s is dat ik bewust of onbewust veel lijnen in mijn foto’s verwerk. Ik vind dit interessant, want het breekt de foto en leidt je altijd tot een bepaald punt. Dicht bij of ver af. Of de regel van één derde.

Straatfotografie – markt

Een markt is altijd een ideale plaats om mensen te kunnen fotograferen zonder al te veel op te vallen. Persoonlijk vind ik dat het telkens voor leuke beelden zorgt.

Deze jongedame kijkt even op van haar smartphone terwijl haar baas aan het afrekenen is.

Deze kippenboer heeft een engelengeduld.

Straatfotografie zonder gezicht

Dit thema heb ik gelezen op de website van Marc Pennartz en ik moet toegeven dat het niet eenvoudig was om er bewust mee om te gaan. Hier ga ik dus zeker nog eens een keer mee aan de slag.

Dit is niet in scène gezet. Het zou een straatfotograaf onwaardig zijn.

Straatfotografie – klassiek

Het klassieke leven op straat. Zoals het is.

Straatfotografie – locals

Op vakantie onderscheid je zo de locals van de toeristen. Het is best grappig dat je zonder te merken sommigen regelmatig op foto hebt. Op verschillende dagen en momenten. Maar zo wordt een cirkel rond. Mooi toch!

Straatfotografie - herstelling boten

Nabij onze verblijfplaats was er een atelier waar de eigenaars hun boten kwamen herstellen. Zo heb ik de WSA Brunsbüttel zien hersteld worden. Toen ik terug kwam van de bakker, was de batterij van mijn fototoestel plat. De boot was inmiddels te water gelaten. Haastig heb ik dan maar een foto genomen met mijn smartphone.

Met deze heldere blauwen kleuren waan je je al op zee.

Straatfotografie – rood

Op een bepaald moment merk ik dat er een gracieuze blondine met een rood kleedje voor mij wandelt. Het startschot om op zoek te gaan naar “rood” in de straten.

Straatfotografie – lelijk wordt mooi

Op straat zie je natuurlijk ook veel lelijke zaken. Maar soms wordt iets lelijk mooi, als je er maar lang genoeg naar kijkt.

Heb jij inspiratie opgedaan om aan straatfotografie te doen?

Heb jij met het bekijken van deze foto’s inspiratie gekregen om zelf aan de slag te gaan? Laat het me dan weten. Zet een comment onderaan het artikel of stuur me een mail.

Like ook het artikel. Het helpt me groeien 😊

Straatfotografie op vakantie in Frankrijk (Grau d'Agde)